40-dniowy post jest w kościele prawosławnym dosyć rygorystyczny. Nie spożywa się wówczas produktów pochodzenia odzwierzęcego, czyli mięsa, twarogu, sera, masła i jajek. Do Wielkiego Postu wierni wprowadzani są stopniowo, poprzez niedziele przygotowawcze. Podczas gdy Wielki Post koncentruje się na człowieku, jego słabościach, grzechach, pożądaniach i chęci powrotu do Boga, Wielki Tydzień to wydarzenia rozgrywające się wokół Jezusa Chrystusa Zbawiciela.

Każdy dzień Wielkiego Tygodnia niesie ze sobą bogatą symbolikę…

Przez pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia czytane są Ewangelie. Dzięki temu wierni przypominają sobie Dobrą Nowinę, aż do opisu męki Zbawiciela według św. Jana. Z kolei, w Wielki Czwartek, na porannej liturgii, prawosławni wspominają ustanowienie sakramentu Świętej Eucharystii. Tego samego dnia wieczorem odprawiana jest kilkugodzinna jutrznia Wielkiego Piątku. W Wielki Piątek odprawiana jest wieczernia. Na środek cerkwi wynosi się całun (płaszczanicę), tkaninę przedstawiającą Chrystusa leżącego w grobie. Natomiast Wielka Sobota, to czas ciszy i oczekiwania. Dopiero o 23.30 rozpoczyna się nabożeństwo rezurekcyjne. Moment kulminacyjny następuje o północy. Zapalają się wszystkie światła, kapłani pojawiają się w białych szatach, chór wykonuje radosne pieśni. Jest to nowina o Zmartwychwstaniu.

Czy wyznawcy prawosławia przywiązują wagę do wielkanocnych zwyczajów?

Podobnie jak katolicy w Wielką Sobotę święcimy pokarmy. Nie znamy natomiast zwyczaju Śmigusa-dyngusa. Na Wielkanoc pojawiają się u nas pisanki, kiedyś barwiono je przede wszystkim na czerwono – w cerkwi to kolor symbolizujący zmartwychwstanie. Dzisiaj, bywa z tym różnie. Okres Wielkanocny to również czas odwiedzania grobów bliskich. Tydzień po Passze obchodzimy tzw. Niedzielę Antypaschy. Wierni modlą się na grobach i śpiewają „Christos woskresie iz miertwych”. Cerkiew pamięta, że Chrystus zmartwychwstał dla tych, którzy odeszli, dla tych którzy żyją i dla tych którzy przyjdą. Zmartwychwstanie ma wymiar ponadczasowy..