53 eskadry obserwacyjnej armii Modlin wraz z załogą przemieszczał się na nowe lotnisko w okolicach Brześcia. Siedem kilometrów od Białej Podlaskiej samolot zaatakowały dwa niemieckie myśliwce Messerschmit 109. Polska maszyna nie posiadała broni pokładowej i w starciu z myśliwcem była po prostu bez szans. Niemieccy piloci wiedząc o tym, pastwili się nad RWD, strzelając do niego długimi seriami z bliskiej odległości. Mimo to dzielnemu pilotowi przez jakiś czas udawało się utrzymać samolot w powietrzu. Później jedna z serii trafi ła śmiertelnie pilota. Samolot runął w las nieopodal Porosiuk. Wszystko to działo się na oczach robotników kolejowych, którzy pracowali nieopodal. Oni pierwsi przybyli na miejsce zdarzenia.

Chwilę potem pojawił się nieznany ofi cer Wojska Polskiego wraz ze swym oddziałem. Zabrał on dokumenty i rzeczy osobiste zamordowanego obserwatora, które następnie trafiły do rodziny, gdyż na miejsce zdarzenia do 1956 r. przyjeżdżała jego żona. Gorzej było z ustaleniem personaliów pilota. Jednak i ta sprawa znalazła swoje rozstrzygnięcie dość nieoczekiwane. W październiku na miejsce zdarzenia dotarła młoda kobieta szukająca miejsca zestrzelenia bliskiej jej osoby. Po obejrzeniu szczątków samolotu odczytała z niej dane potwierdzające, że był to samolot, na którym latał jej bliski. Gdy opłakiwała jego śmierć, wyszlochała: „Gdzie cię, Tadziu, śmierć przyniosła”. Do roku 1979 mogiły nie były w najlepszym stanie. Sytuacja odmieniła się w latach osiemdziesiątych. Groby zostały uporządkowane, dbały o nie dzieci z pobliskich szkół w Styrzyńcu i Porosiukach oraz żołnierze JW 5058 stacjonującej w Białej Podlaskiej. Kilka lat temu na miejsce zdarzenia dotarła ekipa „Było… nie minęło” nagłaśniając wydarzenie na całą Polskę i wspierając działania w celu przeniesienia zwłok na cmentarz, co udało się ostatecznie dokonać w tym roku.