Ryszard Bugajski wraz ze scenarzystami Michałem Pruskim oraz Mirosławem Piepką opowiada historię trzech biznesmenów, którzy w wyniku decyzji organów państwa zostają pozbawieni nie tylko majątku, ale również emocjonalnej stabilizacji. Kiedy ich poznajemy, są jeszcze rzutcy, przedsiębiorczy, umieją znaleźć kontrahenta za granicą, a ponadto jest wśród nich prawdziwy geniusz komputerowy. Tacy jak oni nie mogą stać z boku. Otwierają zakład produkujący oprogramowania komputerowe. Goście zwiedzający rozległe hale produkcyjne są pod wrażeniem. Kiedy zaczyna się bankiet, kamera przez moment pokazuje mężczyznę pozostającego na uboczu, który sączy wino i sprawia wrażenie, jakby myślami był poza imprezą.

Jak się  wkrótce dowiemy, to prokurator, w którego wciela się Janusz Gajos. Jedno wymowne ujęcie pozwala domyślać się, iż będzie negatywnym bohaterem filmu. Do układu, którego celem jest przejęcie akcji przedsiębiorstwa, przystępuje również szef miejscowej izby skarbowej (Kazimierz Kaczor), lecz nie sposób zapomnieć o rozmowie tych dwóch z ministrem (Krzysztof Gordon), który przebiegiem zdarzeń jest osobiście zainteresowany. Wspomnieć trzeba jeszcze szefa lokalnej telewizji, który nie dopuszcza do głosu swego dociekliwego reportera. Co może trzech początkujących przedsiębiorców przeciw takiemu układowi? Te i inne pytania, na które wciąż brakuje odpowiedzi, odnajdą Państwo w filmie. „Układ zamknięty” pozwala nam nie tylko przyjrzeć się współczesnej Polsce, ale pomaga też dostrzec dramaty, jakich doświadczają zaszczuci przez skorumpowane media i organa ścigania niewinni ludzie. Jeszcze przed premierą obraz został nagrodzony Wektorem Nadziei przez Pracodawców Rzeczpospolitej Polskiej. Mecenasem i sponsorem głównym „Układu zamkniętego” jest Kasa Stefczyka. Dodajmy, że Państwowy Instytut Sztuki Filmowej czterokrotnie odrzucił prośbę twórców o wsparcie finansowe. Z jakich przyczyn? Tego możemy się tylko domyślać.