Bialscy więźniowie zostaną ratownikami?

Proces resocjalizacji penitencjarnej jest niezwykle trudnym zadaniem w odniesieniu do populacji skazanych wielokrotnie odbywających karę pozbawienia wolności. Jest to trudne m.in. z uwagi na ich wiek i w pełni ukształtowaną osobowość, stąd też w pracy z nimi wskazane są metody nieinwazyjne, ukierunkowane na rozwój jednostki, oferujące atrakcyjne dla nich działania, zgodne z ich zainteresowaniami, celami, preferencjami i wartościami, mające właściwość wzbudzania motywacji wewnętrznej, której jednocześnie towarzyszy poszanowanie podmiotowości i prawa wyboru.

W Oddziale Zewnętrznym w Zabłociu dziewięciu skazanych brało udział w programie z zakresu edukacji ratowniczej. Dzięki udziałowi w programie osadzeni zdobyli wiedzę z zakresu psychospołecznych mechanizmów zachowania. Blok ten był realizowany w formie zajęć warsztatowych mających na celu samopoznanie i zdobycie praktycznych umiejętności umożliwiających niwelowanie negatywnych skutków długotrwałej izolacji. Osadzeni nabyli także podstawową wiedzę i umiejętności dotyczące prowadzenia zdrowego stylu życia i udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej.

Pobyt w warunkach izolacji wiąże się z podwyższonym poziomem stresu związanego z możliwością wystąpienia zdarzeń nagłych zagrażających życiu lub zdrowiu (np. samouszkodzenia, próby samobójcze, bójki, pobicia). Ważnym jest zatem nabycie umiejętności z zakresu radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych oraz udzielania pierwszej pomocy. Stwarza to możliwość partycypacji skazanego w rozwijaniu środowiska więziennego jako miejsca bezpiecznego i podnoszenia własnych umiejętności.

 

 

Autor: mjr Jarosław Kuziora