– Z jednej strony społeczeństwa konsumpcyjne, a nawet hedonistyczne, bo rządzi nimi zasada przyjemności, śmierć „oswoiły” pokazując ją masowo na ekranach telewizorów, z drugiej odrzuciły. W takich warunkach unika się wszystkiego, co nieprzyjemne, a więc także tematu śmierci.

W efekcie dziś człowiek przypomina bezrefleksyjnego biegacza utrzymującego równowagę tylko wówczas, gdy biegnie naprzód – mówi radzyński proboszcz. Podobnie uważa diecezjalny egzorcysta, ksiądz prałat Mieczysław Lipniacki z parafii Chrystusa Miłosiernego w Białej Podlaskiej, zdaniem którego łatwiejszym zadaniem dla współczesnych, niż pytanie o śmierć i o życie, jest zrozumienie, czym jest szczęśliwe życie. – Czy można sobie wyobrazić szczęśliwsze życie niż to, które kończy się spokojnym spojrzeniem za siebie i przed siebie? – pyta retorycznie bialski prałat. Na inny kontekst listopadowego święta zwraca uwagę Wiesław Krawczyk z Białej Podlaskiej, który przed kilku laty pożegnał chorującego na nowotwór mózgu kilkuletniego synka i dziś wspiera innych rodziców, których dzieci przedwcześnie zmarły. – Gdy łódka znika za horyzontem, to nie znaczy, że jej nie ma, to tylko my jej nie widzimy. Tak jak nie widzimy słońca w nocy – mówi Wiesław Krawczyk. Sens, na który wskazuje, wielu spośród nas gubi w pogoni za statusem materialnym i społecznym próbując je przenieść nawet za grób. Na cmentarzach spotkamy grobowce kapliczki możnych rodzin i skromne groby zwykłych ludzi, jakby po śmierci ważne było celebrowanie sukcesów życia. A przecież, jak mawiał Voltaire, „śmierć jest dobrem dla wszystkich ludzi, pogodną nocą niespokojnego dnia – zwanego życiem”.