Budowa wielkiego rurociągu na owego w Nigerii to nie tylko morderczy wysiłek, ale także egzotyczna przygoda. Witold Michałowski opowiada o swojej pracy, spotkaniach, przyjaźniach i konfliktach z ludźmi, a także o dramatycznych perypetiach w conradowskim „jądrze ciemności”. Rurociąg nadzorowany przez polskich inżynierów prowadził przez strome pasma górskie, płaskowyże pochodzenia wulkanicznego i bagna. Na budowie pracowało kilkuset Europejczyków, Hindusów i Amerykanów – spawaczy, monterów, pracowników biurowych, inżynierów nadzoru i łączności. Operatorami spychaczy i koparek byli miejscowi – Afrykanie. Dozór nad zlokalizowanymi często bezpośrednio w buszu campami sprawowali Tuaregowie – koczowniczy rycerze saharyjskich pustyń. Książka Witolda Michałowskiego zabiera czytelnika w fascynującą podróż do tego kipiącego różnorodnością świata.