Aniela Walewska urodziła się w Białej Podlaskiej 3 lutego 1903 roku. Miasto opuściła na dłużej tylko raz – w okresie studiów. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Na jej dyplomie z 1929 r. widnieje podpis prof. Tadeusza Kotarbińskiego, filozofa i etyka, przedstawiciela tzw szkoły lwowsko – warszawskie, liczącego się w świecie ośrodka myśli filozoficznej. Aniela Walewska podczas swej niemal 40-letniej pracy dydaktycznej (uczyła języka polskiego m.in. w I LO im. J. I. Kraszewskiego oraz w II LO im. E. Plater) wykształciła w duchu miłości do Polski i szacunku do wiedzy pokolenia bialczan.

Bezcennym rysem osobowości Anieli Walewskiej była odwaga. Uwidoczniła się ona w udziale Pani Profesor w tajnym nauczaniu młodzieży bialskiej podczas II wojny światowej i w 1950 r. , gdy ośmieliła się złożyć rezygnację z funkcji dyrektora II LO.

Aniela Walewska przeszła na emeryturę w 1967 r., lecz jej wychowankowie do dziś wyrażają się o niej w pełnym ciepła tonie. W uczniowskich wspomnieniach legendarna „sorka Walewska” rysuje się jako osoba o wyjątkowo wysokiej kulturze osobistej i pedagog o niepowtarzalnym stylu nauczania – niestresującym, a jednocześnie o dużych wymaganiach merytorycznych. Była życzliwym i dobrym człowiekiem. Prawdziwym przyjacielem młodzieży. Mieliśmy szczęście spotykać ją na swojej drodze – mówią jej byli uczniowie.

Jej pogrzeb, 2 czerwca 1981 r., stał się wielką manifestacją wdzięcznych wychowanków, współpracowników i całego społeczeństwa Białej Podlaskiej. Niech przykład życia Pani Profesor pokrzepia współczesnych nauczycieli, obchodzących niebawem swe święto. Młodzieży zaś życzymy by – po latach – wspominali swych pedagogów słowami wychowanków Anieli Walewskiej: mieliśmy szczęście spotkać ich na swej drodze.